عاشقانه ها ...........(به یاد ساناز)

گرفت عاقبت این عشق را خدا از من

بگو به دست كه بسپارمت جدا از من؟!

چه بی پناه گرفت و چه تلخم، چقدر تاریك است

جهان كه بی تو به پایان خویش نزدیك است!

هجوم وحشی این گریه های بی تدبیر

صدای خنده این سرنوشت زشت حقیر

سوال های همه ، دردهای پنهانی...

غمش به گوش دلت می رسد ، نمی دانی!

من از تمام جهان شاكیم ! تو را بردند

سر خوشی من و عشقمان چه آوردند!

به باد رفت همه آرزوی من با تو

چقدر فاصله بیداد می كند تا تو...

بگو مقصر این بازی پر از غم كیست؟

دلیل خامشی سوسوی چراغم كیست؟

كجای قصه به این سرنوشت برخورده؟

چه كس برای حسادت به عشقمان مرده؟

كدام آه گرفت اینچنین مرا از تو ؟

خدا چه كرد كه اكنون شدم جدا از تو؟

كدام دست چنین بسته آن دهانت را

كه وقت دور شدن نشنوم « بمانت » را

هوا پس است ، تو رفتی و ابرها بیدار!

نگاه ماه گرفته ، تن خدا تبدار !

هوا پس است ، تو رفتی بهار را بردی

تمام سال شده سردی دی و تكرار

چه روزگار غریبی بدون تو دارم

تمام حادثه ها بر سرم شده آوار!

بدان كه خاطره هایت به یاد خواهد ماند

و دستهای تو كه دور گردنم انگار...

طناب دار ، گلویی كه بی تو بغض آلود

صدای گریه ی عشقی كه تا تو بودی ، بود!

تو ناامید شدی زندگی برایت مرد

تمام معنی دلبستگی برایت مرد

تو نا امید شدی آسمانم ابری شد

نگاه تو كه گرفت، این جهانم ابری شد

دلت اسیر غم روزگار شد برگشت

و فصلهای خدا بی بهار شد ، برگشت

نه سیب سرخ ، نه گندم به جرم عشق انگار

ببین كه رانده شدم از بهشت تو اینبار!

به التماس ببین این نگاه آخر را

نگاه كن دل بی تو –پرنده بی پر را-

تو را به دست فراموشی ات نخواهم داد

امید زنده ! به خاموشی ات نخواهم داد

تو می روی و منم سایه ای كه پشت سرت

مدام با تو قدم می زند به دوروبرت

نرو اجازه نده درد مرهمم باشد

زمان بیاید و درمان ماتمم باشد

نرو كه بی تو خوشی مثل درد می ماند

به روی هر تپشم «بازگرد!»می ماند

نفس نفس نفسم نام تو به لب دارد

بیا ببین كه تن عاشق تو تب دارد

اندوهم را

در دستمالی می پیچم

گوشه دلم می گذارمش

یادگاری از تو

آه عزیزم!


مرا ببخش


که تلخم این روزها


تلخ


مثل قهوه ای که نخورده می ماند